Οδηγός για την Υποστήριξη με Αναπνευστήρα και την Υγεία του Αναπνευστικού

Η αναπνοή, η πιο θεμελιώδης φυσιολογική δραστηριότητα, υποστηρίζει τη ζωή παρέχοντας οξυγόνο στους πνεύμονες για διανομή σε όλο το σώμα, ενώ απομακρύνει μεταβολικά απόβλητα όπως το διοξείδιο του άνθρακα. Αυτή η συνεχής ανταλλαγή αερίων διατηρεί την κυτταρική παραγωγή ενέργειας και την ισορροπία οξέων-βάσεων. Ωστόσο, όταν διακυβεύεται από ασθένειες, τραύματα ή άλλους παράγοντες, η αναπνευστική λειτουργία μπορεί να επιδεινωθεί σε απειλητικές για τη ζωή καταστάσεις όπως η δύσπνοια ή η αναπνευστική ανεπάρκεια.

Το αναπνευστικό σύστημα περιλαμβάνει αεραγωγούς (ρινικές διόδους, φάρυγγα, λάρυγγα, τραχεία, βρόγχους) και πνεύμονες. Οι αεραγωγοί φιλτράρουν, υγραίνουν και θερμαίνουν τον εισερχόμενο αέρα, ενώ οι κυψελίδες των πνευμόνων διευκολύνουν την ανταλλαγή αερίων μέσω των λεπτών, αγγειωμένων τοιχωμάτων τους.

Ορίζεται ως εξασθενημένη ανταλλαγή αερίων (PaO₂ <60mmHg withwithout PaCO₂>50mmHg), η αναπνευστική ανεπάρκεια προέρχεται από:

• Διαταραχές του ΚΝΣ (εγκεφαλικό επεισόδιο, τραύμα, δηλητηρίαση)
• Νευρομυϊκές ασθένειες (μυασθένεια gravis, μυϊκή δυστροφία)
• Θωρακικές ανωμαλίες (παραμορφώσεις, πλευρικές παθήσεις)
• Απόφραξη αεραγωγών (άσθμα, στένωση)
• Πνευμονικές παθήσεις (πνευμονία, ΧΑΠ, οίδημα)

Οι αναπνευστήρες παρέχουν πεπιεσμένο αέρα για τη διατήρηση της οξυγόνωσης και την αποβολή του διοξειδίου του άνθρακα. Οι συσκευές μπορούν να λειτουργούν με σταθερούς ρυθμούς ή να συγχρονίζονται με αναπνοές που ξεκινούν από τον ασθενή.

• Με διεπαφή: Μη επεμβατικός (μάσκα) έναντι επεμβατικού (διασωλήνωση)
• Με τρόπο ελέγχου: Ελεγχόμενος όγκου, ελεγχόμενος πίεσης ή υποστηριζόμενος πίεσης
• Με εφαρμογή: ΜΕΘ, μεταφοράς ή οικιακοί αναπνευστήρες

Η ολοκληρωμένη αξιολόγηση περιλαμβάνει ιατρικό ιστορικό, φυσική εξέταση (αναπνευστικός ρυθμός, κίνηση θώρακα, ακρόαση), αέρια αίματος αρτηριών και απεικονιστικές μελέτες για τον προσδιορισμό των αναγκών και των ρυθμίσεων του αερισμού.

Παρέχεται μέσω μάσκας, το NIV αποφεύγει τη διασωλήνωση παρέχοντας:

• Μειωμένες επιπλοκές (τραχειακό τραύμα, μόλυνση)
• Διατηρημένη ομιλία/κατάποση
• Χαμηλότερος κίνδυνος πνευμονίας

Οι συνήθεις τρόποι περιλαμβάνουν CPAP (σταθερή πίεση) και BiPAP (μεταβλητή εισπνευστική/εκπνευστική πίεση).

Απαιτείται για σοβαρή αναπνευστική ανεπάρκεια, αυτή η μέθοδος περιλαμβάνει ενδοτραχειακή διασωλήνωση ή τραχειοστομία με διάφορους τρόπους:

• Έλεγχος όγκου (VCV)
• Έλεγχος πίεσης (PCV)
• Συγχρονισμένος διαλείπων υποχρεωτικός αερισμός (SIMV)

Για ασθενείς που χρειάζονται παρατεταμένο αερισμό (>2 εβδομάδες), η χειρουργική τραχειοστομία προσφέρει σταθερή πρόσβαση στους αεραγωγούς, διευκολύνοντας τη διαχείριση των εκκρίσεων και μειώνοντας την αναπνευστική προσπάθεια.

Οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν ξηρότητα, ρινική συμφόρηση ή άγχος κατά τη διάρκεια του αερισμού. Η συνεχής παρακολούθηση παρακολουθεί τις αναπνευστικές παραμέτρους, τα αέρια αίματος, την αιμοδυναμική και πιθανές επιπλοκές όπως η πνευμονία που σχετίζεται με τον αναπνευστήρα (VAP).

Η σταδιακή απόσυρση συμβαίνει όταν:

• Οι υποκείμενες καταστάσεις σταθεροποιούνται
• Η αναπνευστική λειτουργία βελτιώνεται
• Οι ασθενείς επιδεικνύουν επαρκή αυθόρμητη αναπνοή

Οι μέθοδοι περιλαμβάνουν μείωση του ρυθμού SIMV, τιτλοποίηση υποστήριξης πίεσης και δοκιμές T-piece.

Η εξωσωματική μεμβρανική οξυγόνωση (ECMO) παρέχει προσωρινή καρδιοπνευμονική υποστήριξη οξυγονώνοντας το αίμα εξωτερικά, χρησιμεύοντας ως γέφυρα για την ανάρρωση ή τη μεταμόσχευση σε περιπτώσεις ανθεκτικές στη θεραπεία.

Η τεχνολογία αερισμού συνεχίζει να εξελίσσεται προς πιο έξυπνα, πιο εξατομικευμένα συστήματα με βελτιωμένη φορητότητα, ενώ το ECMO επεκτείνει τις δυνατότητες θεραπείας για σοβαρή καρδιοπνευμονική ανεπάρκεια.